mahallede fazla takılmaz olmuştum, akşamları bi ara uğruyo kahveden hasılatı alıp kadıköy'e geçip orda kalıyodum. kendime yeni çevre bile yapmıştım. gel zaman git zaman ne kadar baba yadigarı da olsa evi, kahveyi satmaya karar verdim koleradan ayrılma vakti gelmişti. bi tanıdık aracılığıyla türkü bar devraldık. ahmet'i de yanıma aldım, nuri baba'ya kızını getiricem baba söz dedim. günler günleri kovalıyor, ahmet elinden geldiğince mekanı çeviriyo, ben aysel'in peşinde dolanıp duruyorum. bir gün mekan daha açılmadan açmışım rakıyı demleniyorum. kapıdan tartışma sesleri geldi gittim baktım bizim jilet.
+hayırlı olsun koçum, yeni mekan açmışın.
-eyvallah jilet dedim. aysel nerde?
+hala mı aysel lan kaç sene geçti koçum bırak artık kızın peşini.
-ben vazgeçenlerden değilim, jilet.
+geçersin koçum geçersin, aysel şimdi allah bilir kimin altında inliyodur. benim elimden de kaçtı aysel, gitti başkasının sermayesi oldu. o kızdan hayır gelmez sana birader vazgeç.
-gibtir git çık dışarı iç organlarını giberim senin.
bizim elemanlar çıkardı bunu dışarıya. aysel elden ele dolaşır olmuş. bizim ki salaklık huurnun peşinden ömür harcıyoruz. gel zaman git zaman türkü bar iş iyi ilerledi camia dan abiler falan namımızı duymuş bi iki posta koymaya çalıştılar önce paket edip gönderdik. sonradan sever oldular bizi, yardımcı olanlar falan oldu şöyle yapın böyle yapın diye. herşey iyi ye giderken bigün bi haber geldi aysel'den. falanca mekandaymış zorla satıyolarmış bunu benimde mekan açtığımı duyunca haber salmış gelsin kurtarsın beni diye. gitmez miyiz be giyindik kuşandık ölüme doğru gidiyoruz.