Devam ediyorum o zaman.

Evet şimdiki konumuz. Felsefe olayını kapattığıma göre.
Kapattım derken tamamen değil arada bir açacağım ama kısa kesicem.

Çoğumuzun yakındığı yalnızlık ve intihar düşüncesi.

Kendinize yukardan bakmayı oğrenmelisiniz

Bir sen ağlarken diğer sen yukardan
BU KADAR da düşme, demeli.

Kendi içimizde her turlu sorunu çözmeli.

Kimseden bir beklentiniz olmasın.
Dostlarınız bu konuda istisna veya sevdiğiniz insan.

Arada bir dışarı çıkın böyle.

Ben istanbul'dayım. Sahile iniyorum bazen bi yer var.

Park gibi ama şimdi kurumuş eskiden babamla oraya gidip ordeklere ekmek atardık.

Her hafta oraya gidiyorum pazar gunleri.

Nedenmi?

Unutmamak için
Çoğu insan acısını unutur yada gömer.

Halbuki bunu yaparak köprüden geriye gittiklerinin farkında değiller.

=
Acılarımız, yaşadıklarınız, tecrubelerimiz ve anılarımız.
Bunlar iyi kotu varlar.
Kotu olanlar bile asla unutulmamalı.
Biz bunların birleşimi sonucu "biz" oluruz.
Onlarsızmı?

Onlarsız sadece ikiyuzlu kendini bile kabullenemeyen bir pislikten farkımız kalmaz.

Ve bu iğrençliği kendinize yapmayın.
==

Acılarınızı en kotu hatıraları ve anıları.
Sırtlayıp yolunuzda yürümeye devam edin.
Obur turlu zor zamanlarda kaçmaya meyilli ayyaş birine donuşmeniz pek fazla zaman almaz.
Ayyaştan kastm içki içen adam değil.
Boş gezenin boş kalfası kendisine yararı olmayan biri.

Ve asla unutmayın.
Düşüncüler bizi biz yapar.
Bizler etten kemikten varlıklarız.
Yok edilebilir
Vurulabilir
incinebiliriz

Ama düşüncemizi belirterek.
Bunu kalıcı hale getiririz.
Ve sonunda elde edebiliriz.
Ölümsüzlüğü,
Ancak o zaman.
Geçeriz.
Köprüyü...

iyi geceler.