Ben öyle oturakaldım . Okuldaki Tüm hocalar , yakın arkadaşları cenaze evine gelmişlerdi . Beni görmemeleri için uzaktan izliyordum sadece . Cebimdeki son param ile 2 tuborg special aldım . Oturdum içiyorum . Evi izliyorum . O hafta nasıl geçti anlatamam . Geçmedi çünkü . Gözlerimi her kapadığımda kahverengi gözleri , güzel gülüşüyle aklıma geliyordu her an . Aslı Gülçin Efe ... Yalnız bırakmıyolardı beni. Aradan 1 Hafta geçtikten sonra kendimi Yağmurun mezarının başında buldum . Sadece bakıyordum . izliyordum . o güne kadar neler yaşandığı geçti gözlerimin önünden . Aşıktım lan . Seviyordum . Her zaman kalbimde ona yer vardı .
Mezarın başında 10 dakika oturduktan sonra gözümden ilk gözyaşım düştü . Hüngür hüngür ağlıyordum . Ellerimi yumruk şekilde yaparak mermerleri yumruklamaya başladığımda sol elimin içinde bir acı vardı . Unutmuştum bile o acıyı . Ölüm haberini aldığım andaki sigara yanığıydı . Belkide bende kalan son hatırasıydı onun . Böyle olmaması gerekti .
Aradan 1 hafta daha geçti ve dersteyken nöbetçi öğrenci beni müdürün odasına çağırdı . Gittiğimde ise Yağmurun anne ve babası duruyordu . şaşırmıştım . Müdür Yağmur sana bir not bırakmış Dediğinde ise kafamın içindeki tilkiler , tekrar kürkçü dükkanına girmişti . Yazdığı gibi . HOŞÇAKAL