Tam sopalık bir insanım ben.
Hayatı, insanların tavırlarını, hiç bilmediğim düşüncelerini bile ciddiye aldığım için. Sigara değil kalem tutmayı öğrendiğim, iyi, saf ve temiz kaldığım için. Güzel şeyler yazmakla, düzgün cümleler kurup rengarenk sıfatları serpiştirmekle meşguliyet kurduğum için. Güzel bakıp, güzel düşünüp güzel görünmeye çalıştığım için. Hayata karşı hep bir söyleyecek sözüm olsun diye her şeyi merak edip okuduğum için. Sinemayı, müziği, resmi hem yaşayıp hem de içinde olmak istediğim, sanatçı ruhlu olduğuma inandığım ama hiçbiri için bolca zamanım olmadığına kendimi inandırdığım için beceriksizin, korkağın tekiyim. Hayatta ne kadar olacağına inandığım şey varsa hiç yeteneği olmayan insanların birer birer gerçeğe dönüştürdüğü hayal kırıklarının yükünü taşıyorum sadece... Hala okumak gibi sadece zaman kaybı olan bir eğitim sisteminin basamaklarında benliğimi, zamanımı ve nefesimi bırakmama rağmen hala geri dönecek cesarete sahip olamayan biriyim ben. Her şeyden az çok anlayan ama hala hiçbir şey olamayan biriyim.. Yazılacak şeyler, söylenecek şarkılar, besteler, çizilecek resimler, feth edilecek sahneler varken ve hayat akıp gidiyorken benim yaptığım tek şey oturup bunları yazmak. On dakika daha boşa gitti. Şimdi elimde olan yeteneklerimle hiç alakası olmayan işime gideceğim. Kapitalizm boş oturanı sevmez. Önce hayallerini, ve sonra benliğini alır zaman'la.. O kıza onu ne kadar sevdiğimi bile söylemekten çekinen, fikirlerini, alacağım tepkiyi düşünen detay hastasının tekiyim. Sevdiğim müzikleri bile moda göre ayrı ayrı liste yapacak kadar düzenli bir manyağın tekiyim. Kafamda bin bir çeşit deliyle yaşıyorum.
Bir daha düşündüm, ben gerçekten tam sopalık bir insanım.