annem babamdan alışık duruma. babam eskilerdendir. her neyse durumu anlattım böyleyken böyle oldu dedim. oturdu koltuğa o kadar sessiz ağladı ki o gün dünyada hiç bir şeyi duymadım. akşam yemeğinde soğuk bir hava tadı tuzu yok yemeğin kimse tat almıyor ama el mahkum yiyor. gece annemle babam kısa bi tartıştılar babam durumu kontrol altına aldı sakinleştirdi annemi. mutfaktan rakısını aldı balkona geçti yaktı sigarasını. yanına gittim baktım gözlerini siliyo. nasıl olur lan benim babam koskoca rüzgar musa nasıl ağlar lan. napıcamı şaşırdım elim ayağım buz kesti. özür bile dileyemedim. babamın bana söyledi sözlerse şöyleydi; annesiz babasız büyüdüm akraba ellerinde dayaklar yedim aşağılandım hiç sevilmedim. beni şu dünyada sevdiğine inandığım tek kişi annendir. o bana az önce ne dedi biliyo musun bu çocukta senin gibi eli kanlı sokakta büyüyecek, belki ölüp gidecek. bu çocuğu sen bu hale getirdin artık her gün yolunu gözleriz bu gün ne oldu diye. yani anlıycan beni tek seven kişinin benim hayatımdan nefret ettiğini öğrendim az önce ne yap ne et düzelt bu işi yoksa ters düşeriz. bütün gece ne yapacağımı düşündüm hiç düşünmeyen aklından tek kelime geçirmeyen ben nasıl düzeltirim diye düşündüm bütün gece.