Belki bir yerde görürüm diye evden çıktım saat 3 civarıydı. Hava hafif kapalı ve serin serin esiyordu. işte beyler belkilerle çıktım yollara Zeynep'i bir kere daha görmek için herşeyimi verirdim. Yani kısacası aklımı ona emanet ederek düştüm yollara. Gezmediğim sokak gezmediğim cadde kalmadı ama hiç bir yerde yoktu. Evine gitmeye karar verdim birkaç kez ama her seferinde geri adım attım. (Şimdiki aklım olsa amık giderdim.) Akşam saatleri iyice ilerlemiş bende oldukça yorulmuştum. Sonra aklıma şarkı söylediği kulüp gelmişti.
.
.
.
Beyler ne yalan söyleyeyim giderken illa göreceğim diye gitmiyordum. Yoksa da bir iki birşeyler içer eve öyle geçerdin. Uzun lafın kısası daha kulübün olduğu caddeye girer girmez o ilahi sesini duymuştum.

https://www.youtube.com/watch?v=W5If8eYeiiA

iz bırakanlar diyordu unutulmaz diyordu. Utangaç bir havayla girdim kulübe öyle ön sıralara felan geçmedim. arkada barmenin olduğu yerde bir kaç şat söyledim dinliyor bir yandan da içiyordum. Ben onu öylece izliyordum ama o beni görmüyordu bile. Zaten amacımda oydu ne zaman görecek gibi olsa siniyordum. Görse ne derdim ne yapardım o an için bilmiyordum o yüzden göz göze gelmenin hiçbir anlamı olmayacaktı.
.
.
.
Kaçtım yani beyler kısacası hayatımın aşkından kaçtım. iyice kafa olunca çıktım, ne yalan söyleyeyim biraz daha kalsam ağlayacaktım çünkü. Saat 12 civarıydı hafif yağmur tiselemişti cebimden bir dal çıkardım ve kulübün önünde bekledim belki yine gelir yakarda yeni baştan başlarız diye ama ne o geldi ne de benim biraz daha beklemeye cesaretim vardı kendim yaktım sigaramı başladım yürümeye o hala söylüyordu.

https://www.youtube.com/watch?v=OzFRE5nWkOA