Bizi halı saha maçına çağırdılar ertesi gün için. Neyse ertesi gün oldu. Gözlerim onu arıyor ama bulamadım. içimi bir burukluk kapladı. Neyse dedim. Bir yandan üzülürken bir yandan maçı düşünüyorum. Ders bitti maça gittik. Benim futbol konusunda pek özgüvenim yoktur. Nedenine gelecek olursak. Beşiktaş altyapısında oynuyordum zamanında. Bilek lifim koptu. Bırakmak zorunda filan kaldım. O günden sonra da pek öyle oynayamadım. Neyse.

Gitmeden yolda Ahmet ile konuşuyoruz. Ahmet başladı. Ben salon futbolunda okul takımındaydım. Geçen sene finale çıktık falan filan. Efsane futbol oynarım ben. Böyle böyle bir sürü şey söylediler. Ben de bu konuda öz güvenim biraz ekgib olduğundan pek konuşamıyordum. Neyse maç başladı beyler. Hiç unutmuyorum maç bittiğinde 9-7 kazandık ben 8 gol atmıştım. inanamıyordum kendime. Ben mutluyken maç sırasında bir şey dikkatimi çekti. Ahmet koşma dışında hiçbir şey yapmıyor amk. O kadar hava yapmıştı maç boyunca sadece koştu. Bir süre sonra buna pas atmamaya başladılar. Vay amk dedim. O kadar övüyordun kendini ne oldu diyorum içimden.