ulan benzer durumla ben de karşılaşmıştım. sınavlar bitmişti, valizi topladım eve dönecem. dolmuşa bindim, otogar uzak olduğundan arkaya doğru geçtim. otogara doğru millet azalır ben de rahat rahat inerim diyordum. amk dolmuş sürekli durdu ve adam aldı. tıkış tıkış gidiyoruz. ben nasıl inecem diye kara kara düşünürken bi kız dikkatimi çekti. elinde telefon, rahat hareketleri olan bi tip. otogara yaklaştıkça içimden geçiriyorum, ulan bu kız ben inerken kesin oflayıp puflayacak, sıkıntı çıkaracak. içimden sövüyorum. otogara geldik ben inmek için hamle yaptım ama valizle beraber çok zor oluyordu. kız tuttu benim valizi aşağı indirdi, benim inmemi bekledi ve geri bindi dolmuşa. teşekkür ederken kendimden utandım. dış görünüşe bakıp yargılamanın ne kadar aptalca olduğunu orada farketmiştim. bu da böyle bir anımdır.