Bu konuyla ilgili inciye 2.yazışım . 15 gün civarıdır okuyorum hikayeyi . Yeni yakalayabildim . Fırsat buldukça okuyordum . Ablam ölüm yerlerini anlatırken ben gülümsedim . aynı şeyleri belki daha acısını babamı kaybettiğimde yaşadım . Ve senin gibi olmam hatta daha güçlü olmam gerekiyordu . Çünkü annemle babam ben çok küçükken ayrılmıştı . Ve beni annem büyüttü . Babam bizi başka bir kadın için terketmesine rağmen sürekli yanına gönderdi . Babamı tanımaya başladığım zamanlarda kaybettim onu . O kadar ağır geldi ki tam babam olduğuna inanmışken tekrar yok oldu ve ben baba tarafından da pek kimseyi tanımıyordum . O cenaze de annem olmadan tek başıma dimdik ayakta durmam lazımdıdı . Ve hep içime ağladım hala da içime ağlıyorum . Sarılıp ağlayamazdım kimseye eşim dostum babamın olduğunu bile bilmiyordu ki onu seveceğimi düşünüp destek olsun bana . Bunu bu kadar uzatıp yazmamın sebebi de bı sıcak arkadaş ortamında dayanamayıp anlatmak istememdi . Seviliyorsun ömer reyiz . Herkese iyi geceler .