*
-dert etme, harbiden halledicez be olum. dedi emrah.
-neyse, ben buldum bi yolunu zaten. dedim
-sen bulduysan olmaz o iş. dedi emrah.
-neden ya, bıraksana anlatsın çocuk. dedi gamze önce emrah'a sonra bana bakarak.
emrah gamze'ye karşı gelebilir mi amk hiç,
-anlat bakalım neymiş. dedi
-taksiyi satıyorum abi. dedim
-ben demiştim sana. diyerek gamze'ye döndü emrah.
-haklıymışsın. dedi gamze tebessüm ederek.
ikisi bir olmuş benle taşak geçiyorlardı.
canımın sıkkın olmasına rağmen onları öyle görmek mutlu etmişti beni.
-neyse ney. diyerek kalktım ayağa.
-abi yapacak bi şey yok. dedim
-ne demek lan yapacak bi şey yok, halledicez demedi mi işte cemil usta, daha ne uzatıp da adamın canını sıkıyorsun amk. dedi küfrünü duymasın diye cümlenin sonuna doğru bana doğru eğilerek.
-neyse abi uzatmanın alemi yok. dedim
emrah kolumdan tutarak beni dükkanın önünden uzaklaştırdı,
artık gamze konuştuklarımızı duymuyordu.
-sen umut'u çok güzel yaşatıcam diye söz verdin mi, vermedin mi? dedi çok sinirli.
-verdim. dedim
-taksiyi satarsan sonra ne tak yicen, kim tutacak o verdiğin sözü, simit satarak mı çok güzel yaşatacaksın umut'u? dedi
-görüşürüz. abi diyip arkamı döndüm ve arabaya bindim.
sinirli sinirli bakıyordu emrah. haklıydı ama o an haklı olduğunu kabul edemezdim,
çünkü bu kadar ısrar etmelerine ben de sinirlenmiştim.
taksiyi satma fikrinden o an için vazgeçmiştim ama bir an evvel hal çaresine bakmak lazımdı.
durağa doğru sürüyordum arabayı ki telefon çaldı. alzaymır necati arıyordu.
önce açmamayı düşünsem de yine dayanamadım ve açtım telefonu.
her zamanki gibi taksi istiyordu evine.
10 dk kadar sonra necati amcanın evinin oraya gelmiştim.
kornaya bastım, sağa sola bakındım ama kimse yoktu.
"hay amk" diyerek indim arabadan ve binadan içeri girdim.
merdivenlerden yukarı çıktım. evin kapısı açıktı.
"necati amca" diye seslendim ama cevap gelmedi.
"lan yine bi şey falan olmasın" diyerekten girdim içeri.
2 odaya baktıktan sonra o dolabında fotoğrafları bulduğumuz odaya girdim. necati amca ordaydı.
-gel ömer gel. dedi
bu sefer tanımıştı beni.
-ne arıyoruz yine. dedim hafif sitemkar hafif takılarak.
-bi fotoğraf vardı, onu arıyorum ama burda yok. dedi
-ne fotoğrafı. dedim
-düğün fotoğrafımız. dedi
-napacaksın şimdi necati amca, bak hepsinde var zaten azize hanım. dedim
-arkadaşlara göstericem, evli olduğuma inanmıyorlar da. dedi
"vah necati amcam vah, arkadaşları arasında alay konusu olmuş" diye geçirdim içimden,
harbiden üzülmüştüm.
o yıllarda fotoğraf makinesinin olduğundan bile şüphe duysam da necati amcayı üzmemek için aramaya başladım.
bi kaç dakika sonra necati amca diğer odalara bakmak için içeri gitti.
ben dolaptaki diğer çekmecelere bakmaya devam ediyordum.
ortanca çekmeceyi açtım. eskimiş, farklı renkte, bir sürü zarf vardı.
1 tanesini açtığımda içinde en az 500 tl olduğunu gördüm ve bu zarflardan en az 100 kadar vardı...