Bana o ikisinin yuksek rutbeli askerler oldugunu ve artik hic birseyden korkmamam gerektigini soyledi.
Ben zaten korkmuyordum ki ,sadece birsey hissetmiyordum. Ya içtigim uyusturuculardan yada ruhumun yavas yavas yok olmasindan dolayi. Bir makinaya donmustum adeta. Zamanla birsey hissetmemeyi ogreniyorsunuz zaten, mecbursunuz buna. Yoksa o yapılanları kaldıramaz ve intahar ederdiniz. Ben gucluydum yine, ama zayif cocuklarda vardi. Onlar hep intahar ettiler. Kimsesiz olduklarından dolayı da kimsesizler mezarlıklarına gomulduler. Kimsede sorusturmadı bu olayları.
Ertesi gun oldugunda tekrardan iki amerikalı ellerinde bir belgeyle pederin yanına geldiler. Cok mutluydular, pederle konustuktan sonra bana gelip sarıldılar,ve bana Angel angel dediler.
Peder bana donup, artik adimin angel oldugunu ve Turkiye de kimligimin olmadigini,hic kaydettirmediklerini soyledi. Annem beni hic kaydettirmemis,ben zaten genel evde domusum orada buymusum,bu yuzden kaydim yok. Yani ben kimse degilim. Ama artik angel dim, cunku iki amerikali benim yasal koruyucularim olmuslardi. Ilk isimiz amerikan konsolosluguna gidip beni orada kaydettiler. Amerikan pasaportu cikarttilar,ve amerikan vatandasi yaptilar. Kimligim yoktu cunku,ben 16 yasindaydim ama kimseydim, kendimle ilgili tek bildigim sey ismimin melek olmasiydi. Onun disindaki hic birsey gercek degildi.
Kayidimi yaptirdiktan sonra beni bir ucaga bindirdiler,ve korkmamami, karsi tarafta beni gelip alicaklarini soylediler. Her sey cok hizli gelismisti,ama bir kimligimin olmasi da hosuma gitmisti tabi.

--Amerika--

Ucaktan ilk indigimde, beni zirhli bir jeep bekliyordu aşada. Asker uniformali amerikalılar, beni arabayla almaya gelmişlerdi. Arabanin kapilarini actilar ve iceriden iki takim elbiseli adam indi. Birisi diyerine, welcome to america son dedi. Tercuman olan amerikaya hosgeldin evlat diye cevirdi. Ne oldugundan cok emin degildim, fazla da konusmuyordum zaten. Arabaya bindim,ve sessizce olan biteni izledim. Bana araba da, benim artik amerikali oldugumu ve birdaha turkiyeye donmek zorunda olmadigimi soylediler. Beni egitecek besliyecek,ve dil ogreticeklerdi. Uzun bir yolculugumuz oldu, Daha sonra gizli bolge de olarak adlandirilan, area 51 oldugunu anladigim bir col tesisine geldik. Burada beinm gibi ingilizce hic konusamayan cocuklar vardi. Hepimize her gun 1 saat silah egitimi,dil egitimi, spor gibi faliyetler yaptirdilar. Halimden mennundum aslinda bakarsaniz. Ilk defa insan gibi hissettim kendimi. Buradan ayrilmayi hiç ama hiç dusunmuyordum.