iyide birader sen kendini böyle şartlarsan tabi konusamazsın. karsındaki insanı kendinden fazla yüceltiyosun. oysa herkes aslında cok basit. bütün o havaları, artist tavırları yanındaki insanların gazı. insanları tek yakaladıgında aslında coğu cok daha olağan durur. ama ortam insanı degistiriyor. ama sen karsıdaki insanın o havalara girmis halini takmicaksın. karsıdakini basit gördükce konusamamanın sacma oldugunu anlıcaksın. ailenle ne kadar rahat konusuyorsan dısarıylada o kadar rahat konusucaksn. hatta ben dısarıda daha rahat konusurum. çünkü ailemde hep hatasız konusmaya çalısırım, kırmadan, yanlıs sözler söylemeden konusmaya calısırım. çünkü hayatımı gecircegim asıl insanlar onlar. ama dısardaki öyle degil. yolda onca insanla konusuyorum sonra yüzlerini hic görmüyorum ya da okulda biriyle konusuyorm ama seneye belki görüyorum belkide hic görmüyorum. yani kısacası bu benim görünüsle yazdıgım aynı seyler konusmayla da alakalı. hatalı konusurum heyecan yaparım beni salak gibi görür falan diye kendini kasarsan hic birsey konusamazsn. insanların senden bi farkı olmadıgını anlaman lazm kardes.
not: telefondan giriyorum , kelimeleri otomatik ceviri belki yanlıs yazms olablr ama kaba taslak anlatabimisimdir umarım.