*
eniştemin oğluyla buluştuğu ilk anın sevinç gözyaşlarıyla karşılanması ve aşağıda kendi odasında oğlunu kucağına almayı bekleyen ablamın yatıyor olması için neler vermezdim ki..
eniştemle bir 10 dk kadar bebeği izledikten sonra hemşirenin eşliğinde çıktık dışarı geri.
çok zor zamanlar bizi bekliyordu.
en baştan olayların tamdıbını enişteme anlatmak,
sonra da eniştemin bu şoku atlatması lazımdı.
emniyete gidip ifade vermek ve bu huur çocuklarının da bir an önce yakalanması gerekiyordu.
nakil, cenaze, defin işleri hepsi yarını bekliyordu.
her şey olup bittikten sonra en az 2 ay da bizim ufaklık için uğraşacak onu hayata bağlamaya çalışacaktık.
ya sonra..?
sonrası kocaman bir boşluktu.
hiç bir şey kuramadım geleceğe dair.
resmen kolum kanadım kırılmıştı.
aşağı annemin yanına iniyorduk tekrar.
kapının önündeki kalabalığı gördük sonra.
bekleyenlerin bizim duraktan taksiciler olduğunu gördüm.
beni ve eniştemi görünce direk yanımıza geldiler.
-başın sağolsun. dediler ikimize de.
daha bir çok kez duyacağım bu iki kelimeden şimdiden nefret etmeye başlamıştım.
-dostlar sağolsun. dedim ve girdim içeri.
anneme sarılmış olan aysel'i gördüm.
gözleri kıpkırmızıydı.
daha önce bi kaç kez onu ağlarken görüp kızdığım için beni görür görmez gözlerini silmeye çalıştı.
ama o yaşlar silmeyle gizlenecek gibi değillerdi.
yanıma geldi.
hiç bi şey demeden kocaman sarıldı bana.
kısa bir süre sonra ben de karşılık verdim,
ben de sarıldım ona.
ellerimizi indirdikten sonra koluma girip dışarı çıkarttı beni.
yürüyecek mecalim bile yoktu.
ben, cemil usta ve emrah hariç etrafımızdaki herkes ağlıyordu.
"acaba biz sanayi takımı mı duygusuz olanlarız" diye geçirdim bir an içimden.
dışarı çıktık aysel'le.
ara ara akıyordu gözlerinden.
-ağlama. dedim
-tamam. dedi
ama derken bile ağlıyordu hala.
-ablam görseydi çok kızardı. dedim
-keşke görseydi de ağzıma sıçsaydı. dedi
belli ki aysel'i de teselli etmek bana kalmıştı, ağlamak bana haramdı.
kısa bi süre sonra çantasından bi sigara çıkartıp yaktı aysel.
sinirle, öfkeyle çekiyordu sigarayı.
2 dk bile sürmedi sigaranın bitmesi.
-bebek nasıl ömer. dedi
-iyi olacak. dedim
sevinmişti belki ama tepki vermedi.
-aysel senden bi şey isticem. dedim
-iste ömer. dedi
-annemle eniştemi eve zütürmeni istiyorum, burda yapacak bi şey yok, ablamı yarın alıcaz, bebek zaten yukarda özel ünitede. burda bekleyip kafayı yemenin alemi yok. dedim
-ya sen. dedi
-bırak şimdi beni, dediğimi yap. dedim