Bazılarınız hayatın akışına bırak yazmış. universite veya lise okuyorsaniz birakirsiniz akişina lakin hayat bu kadar kolay degil.biz dogumumuzdan itibaren devlet millet ahlak örf adet gelenek cercevelerinde herhangi bir sistemin icindeyiz. sistem kurallar bütünü ve birlikte yaşama anlayışıdır. sistemin özgürlük tanimi bir baskasinin özgürlüğünü kisitladigin yere kadardir. kapitalizmin egemenligindeki toplumlarda özgürlük kişiden kisiye gore degişir.her insan eşit deriz ama biliriz ki sokak çocugu olarak dogan insanla zengin bir bin eşit değildir. bana göre zengin cocuk hayati daha kolay yaşar ama sokak cocugu hayatı zevk alarak yaşar. ikisini ayni yere koydugunda tabakasi ustte olan zengin cocuktur ve ezer. hepimiz eziliriz. yukarda bir panpam detayli anlatmiş.en uste cikana kadar ezilirsin, sesin cikmamali,her seye boyun egmeli, kendine iskenceler uygulamalisin. hayat zorlastikca yukselirsin ve yukseldiginde bakarsin ki hayat coktan bitmiştir. hepimiz monoton hayatlar yaşamaya adapte birer koyunuz. gudulmeye ihtiyacimiz varmbu yuzden sisteme evet diyoruz. peki ya sistem olmasaydi? veya bir cocugu sokak digerini zengin sifatiyla nitelemek zorunda kalmasaydim? iste komunizm veya utopik ruyalarin temeli budur. dunyada kapitalist sistemler varoldukça siniflar olacak, siniflar ezilecek, sistemler insani çurutecektir ve yazik ki icimizdeki anarşizm ruhu kayboldugunda cocuklarimiza birakacagimiz guzel bir dunya olmayacak. simdi sona gelince;

"Böyle bir düzende varolmaktan nasil bir keyif alabiliriz ki?"