bi gün adamın biri konya'dan kalkmış gelmiş istanbul'a. tabi konyalı bozkırın ortasından geliyo denizi görünce şok olmuş. bi de gemileri görünce ağzı kulaklarında demiş ki ben buna bineyim. işlerini halletmiş konyalı sonra binmiş vapura. öyle dalmış gitmiş deryalara. sonra demiş ki bu nasıl gidiyo. sormuş orda birine. demiş ki kaptan köşkü var. orda dümen var. kaptan sürüyo dümenle demiş. konyalı da çıkmış kaptan köşküne şaşırmış yine tabi. demiş kaptana biraz ben süreyim mi? kaptan demiş ki sür ama bi şartım var. konyalı demiş tamam söyle. kaptan demiş dümeni tutucan ama donları indircen ben sana arkadan her geçirdiğimde şurda ki tokmağı çekicen. konyalı bakmış kimse yok çaresiz kabul etmiş o zevki tatmak için. konyalı dümeni tutmuş kaptan geçirmiş konyalı tokmağı çekmiş. daaaaaaaaaaaaaaaaattttttttttttttttt(gemi sireni) kaptan geçirmiş. konyalı tokmağı çekmiş. daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaatttttttt. sonra konyalı inmiş. sahilde yürürken bi ses duymuş daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaattttttt diye.

demiş ki ulan yine zütten yedi bi konyalı