'sen eski sevgilinle aynı masaya nasıl oturursun yaa??' diyordu özge, yapma diyordu oğuz etme diyordu ama özge dinlemiyordu oğuz çaresiz, oğuz bitmiş. ozge cafeden hızlıca çıkıp gitti, bende ardından koşarak gittim giderken tugbaya sinir ve gibici bir bakış attım. ozge koşa koşa uzaklaşıyordu, ben de ardından koştum, tuttum kolundan. ozge yemin ederim ben buluşmadım yolda karşılaştık hatta karşılaşma bile değil o seslendi dedim 'sus oğuz sus şerefsiz ' diye bağırıyordu ozge, millet bize bakıyor sussana dedim sinirlenmiştim biraz. 'duyarsa duysun be, senin şerefsizliğini binliğini cümle alem görsün.' dedi, ve bağırmaya başladı. beyler heceleyerek okuyun ki anı yaşayın. 'BEN, HAYA TIMDA, O ĞUZ KADAR ŞEREFSiZ, HAYYSiYET SiZ, NAAAMMUSSSUZ BiRiNi GÖRMEDiM ' bunu tekrarlıyordu, sanki bunu ezberlemesi gerek ve soylemesi lazımdı. ben yerin dibine girdim, tek çarem ozgeyi susturmaktı ama başaramazdım, evim yakın olduğu için omuzlayıp eve koşmaya başladım. ama bu hesab burda bitmeyecekti.
evet beyler okuyun, ilerde okurlar belki. intikamımı aldım ve bunu sizlerle paylaşmak isterim. hadi selametle. değerlendirin bu hikayeyi