çıkmazlar vesvesesinde kaybolduğumuz zamanlar sorgularız hep, geçer içimizden, acaba var mı, varsa niye böyle dünya, neden kimse mutlu değil, amacımız nedir, ne uğruna çabamız?.

bu soruların sonucunda ateistiğe giden yol başlar, kimileri sorgusunu içine gömer, devam eder sorgusuzca inanmaya, kimileri ise bi işaret bekler, göster kendini bana der, gelmeyen işaret üzerine seçer yalnızlık yolunu imanda.

hiç şu açıdan bakmak geldi mi peki aklınıza, bu gördüklerimiz belki de içimizdeki allahın hayal dünyası!

görmek istedikleri, kabusları

tek bir karakter var, onun zihninden geçenler belkide bunlar.

kıyamet denen olay da içimizdeki allahın rüyadan uyanması diyemez miyiz?