Kan kırmızı gökyüzünde karla karışık hüzün var
üzgün üzgün dolaşıyor sevdalılar
kuşlar konuyor dallara
goncalar dönüyor zambaklara
kelimeler yetmiyor papatyalara

korkuyorum
endişeli acı bir bekleyiş bu
her an ölecekmiş gibi
hiç bitmeyecekmiş gibi

son kışta birikti korku
bir kuş daha uçtu
mutluluk kuşuydu bu
acıyı tatlı yapan bir kuş

sancı toplandı gecede
ay yaklaştı el aleme
bize korku kaldı
hiç olmuşcasına bir korku

arabalar, vapurlar son rıhtımda
bize kalan acıyla karışık fırtına
korku doğuyor rüyalarıma
meraklandıran bir korku

korku tarlasına çıkıyor bütün sokaklar
kalbimin sokaklarında infilak ediyor bombalar
ne yazık çok yazık
ölümle yaşam arasında ince bir çizgi bu