Yanına gittim umursamadan omzumu çekeren yanından geçtim ve tam sırama otururken kolumdan tuttu. Bana bak dedi. Döndüm baktım yavaşça baygın baygın ne var dedim.Ne dedi o kızlar sana dedi.Ben de seni ilgilendiren bir şey demediler bırak da kolumu sırama oturayım dedim. Bırakmıyorum gelsene sen 1 dk şuraya dedi. Kolumdan tuttu beni sıraların arasından çıkarttı. Evet ne vardı çabuk konuş fazla vaktim yok dedim.Onu umursamadığımı kare kare işliyordum beynine.Ne dedi o kızlar sana anlat dinliyorum dedi. Seni ilgilendirmez dedim tekrar.Bu kadar mı değersizim senin için dedi.Ben de hiçbir zaman değerli olmadın zaten dedim. Bunu söyledikten sonra hem kendi gözlerim doldu hem de Gizemin gözleri. Dayanamadı buna Gizem. Benim için adi bir erkekten fazlası değilsin artık bundan sonra bir daha benle asla konuşma dedi patladı.Ben de konuşuyor muyduk zaten dedim 2.kez yıkmıştım Gizemin kalbindeki bana ait kaleleri. Sertçe bir tokat attı gözlerinden süzülen yaşlarla.Çekti gitti arkasından bakamadım bile utancımdan.Ben de dayanamadım ağladım.Onu üzmüştüm. Kendi ellerimle kalbini yerle bir etmiştim Gizemin.Bu duruma o getirmişti beni. Belki de onu bu duruma getirende bendim. Sanırım en başından beri süregelen problem ona açılamamaktı. Artık böyle bir derdim de kalmamıştı. içim kan ağlıyordu artık ona bir daha acaba sevgilim olur mu gözüyle bakamayacaktım.Ben baksam bile o bana yanaşmayacaktı her şeyi başlamadan bitirmiştim kendi ellerimle. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Gizem ve benim sevgim ellerimizin arasında tuz buz olmuştu.