Sınıfa geldiğimde herkes bana ne sordular ne konuştular diye sorguya çektiler. Anlattım kısaca soranlara.Çoğu baskı yaptı olum çok güzel kız lan çık kaçırma bir daha gelmez bu fırsat eline falan diye ama hepsine geçiştirir gibi cevaplar vererek uzaklaştırdım.Çünkü benim gözlerim yalnızca Gizemi görüyordu kalbim yalnızca Gizeme aitti. Başkasına bakamazdım kim güzel kim çirkin bunu yorumlayacak kadar bile kızlar hakkında bir bilgim yoktu. Sadece Gizem vardı benim için. Olsa da olmasa da kalbimin bir köşesinde hep Gizem vardı.Ama sanırım Gizemin düşünceleri benimle aynı doğrultuda değildi. Gizem artık gittikçe farklılaşıyor güzelleşmesinin yanında biraz da kendini üstün görmeye başlıyordu. Yani en azından ben öyle hissediyordum. Aslında Gizem tanıdığım günden beri saf temiz kalpli alçakgönüllüydü.Bu özelliklerinin değişeceğini de sanmıyordum ama arada taşkın hareketler yapıyordu. Eskiden buna göre daha olgundu diye düşünüyordum.Ya da ben bu kadar uzak kalmadığım için Gizeme bana böyle geliyor da olabilirdi.Bir gün Gizemi okul parmaklıklarının ardından bir erkekle konuşurken gördüm.