Günler böyle geçti gerçekten Gizemden ayrı kalmaya alışmıştım. içimdeki özlem ilk önce büyük bir alev de olsa zamanla köze dönüşmüştü. içimi yakıyordu ama artık yapacak bir şey yoktu. Gizem için her şeye katlanmıştım buna da katlanacaktım. Belki de iyi bir şeydi özlem. Gizemi her an bana hatırlatan bir alarm gibi.Onu unutmama izin vermiyordu ama ona olan sevgimin de bitmesine izin vermiyordu. Günler böyle ilerledi ben ders çalıştım Gizem kendi aleminde takıldı. Birbirimizle konuşmaya bile utanır olmuştuk. Artık Gizem için verdiğim bunca emek boşa gitmişti.Onu elde etmek için her şeye en baştan başlamam gerekirdi.