Gözümü açtığımda, bara girdiğimde 4-5 kişilik yeni üniversite bitmiş gibi bir halleri olan grup tepemdeydi. Abi iyi misin ? diye sordu bir tanesi, yani duymamıştım ama bence öyle demiştir, Hacı baba naber muhabbeti çevirecek bir halde değildik çünkü. içlerinden dikkatimi o kumral olan çekmişti, çok masum bir güzelliği vardı, tek gözümle ona bakıyordum, öbürü ya kör olmuştu, yada pansumandan dolayı karanlık'ti, her ikiside eşdeğerdi, kör olmuş olsam da üzülmeyecektim, bir gözüm kumral kıza bakarken diğergözüm hiçbir şey görmese de sorun değildi. Aşık oluyordum, rezil bir şekilde, çok yanlış zamanda, çok yanlış insana. Yapmamalıydım. Belki uyanırdım ? Uyanmayı beklemeliydim. Çocukluğumdan beri yapardım bunu, hiç işe yaramadı, kötü giden bir şeyler olduğunda, öylece durup uyanmayı beklerdim, hiç uyanamadım biliyo musunuz ? Hepsi gerçekti. Ve olmuştum. Kumral kız hayatımın geri kalanını gibmek için yeterli olacaktı.