Selverin Gizemi sevdiğimi öğrenmesi umurumda değildi. Sınıfa girdim Gizem de sırasına gelmiş oturmuştu bu arada. Hiddetli bir bakış attım rüzgar gibi geçip gittim yanından. Umursadı mı umursamadı mı bilmiyordum ama muhakkak fark etmişti tepkimi.7.sınıfın 2.dönemine kadar hiç konuşmadık Gizemle. Noldu da bir anda ayrıldık olmayan ilişkimizi sonlandırdık anlamadım. Belki de Gizem benim kız gibi yaptığım nazlardan sıkılmıştım ya da parayı sevdaya tercih etmişti. Böyle olmadığına inanmaya çalışıyordum çünkü bu gerçekten acı bir şeydi. Sevdiğimin kişinin beni parasız diye bırakıp gitmesi ona olan tüm sevgimin hiç olması anldıbına geliyordu. Hiç bir sevgi paraya değişilmezdi.En azından benim için öyleydi. Hele ki içimdeki Gizem sevgisini ölçmek için bir birim yoktu bu tarifi imkansız bir şeydi çünkü. Gizemin doğum gününü de kutlamadım. Yarıyıl tatilini de bomboş geçirdim kimseyle konuşmadan artık günden güne eriyordum. Gizem için ayakta kalmaya çalıştığım mücadele verdiğim anda beni kendisi yıkmıştı.Ya da ben kendi kendimi yıkmıştım.Bu pişmanlıkla mücadele etmeyi öğrenmeliydim artık yoksa beni bitirecekti.