Her tatilde olduğu gibi Gizemi yine görememiştim. Günler öylece geçip gitmemişti bu sefer. Günler geçmiyordu. Msnden de konuşmuyorduk artık. Yaklaşık 1-2 ay falan hiç çevrimiçi olmamıştı Gizem. Napacağımı şaşırmıştım. Gizeme bir şekilde ulaşmak istiyordum ama sanki o bana ulaşmak istemiyordu. Peşinden beni sürüklüyordu ama gelmemi de istemiyordu. Böyle düşünmeye başlamıştım artık. Yazın Savaşla da görüşmedik hiç doğal olarak. Artık git gide yalnızlaşıyordum. Gizem yüzünden herkesi hayatımdan çıkarmıştım. Buna değerdi Gizem hatta bundan daha fazlasına ama sanki ben yaklaştıkça o benden uzaklaşıyordu. Beni umursamıyor gibi davranıyordu tatillerde ama okullar açılınca da çok samimi oluyor bana gülücükler saçıyordu. Belki de benimle sadece gönül eğlendiriyordu. Onun için ben olsam da olurdu olmasam da.Ama benim için o olmazsa ölürdüm. Gizemi hayatımdan asla çıkaramazdım.Ne yaparsa yapsın beni sevsin ya da sevmesin aşağılasın hor görsün ama benimle bir şekilde ilgilensin isterdim. Asla onu silip atamazdım. Fakat gururumla oynamasına da izin vermezdim. Onunla resmi olarak her türlü bağımı koparırdım ama manevi olarak benim için dünyadaki tek güzellik Gizemdi.Ben yaz tatilinin neredeyse her gününü böyle düşüncelerle kafamda kurduğum olasılıklarla geçiriyordum. Kendimi en kötüye de hazırlamıştım en iyiye de.Bu arada kitap falan okumayı sıklaştırmıştım. Benim için yegane dost kitaplardı artık.Yaz tatilinin büyük bir kısmında kendimi kitaplarla falan oyaladım.Ama o da bir yere kadar idare etti en sonunda dayanamadım evden çıktım. Amacım Gizemlerin üst sokağındaki parka gidip etrafı dolaşacaktım belki de tek başıma oturup biraz kafa dinleyecektim. Parka giderken de Gizemlerin evin önünden geçecektim belki görürüm umuduyla ama bu sefer görsem de ilk konuşan ben olmayacaktım o beni umursamazsa ben onu hiç takmayacaktım.Bu düşüncelerle içimdeki korkularla evden çıktım ilerledim parka doğru.Ya Gizem yine beni görür de umursamazsa ne olur diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.