Ertesi gün uyandıgımızda kimse bir şey hatırlamıyordu ben hariç. Erkenden giyindim okula gidip yerime oturdum. Aslı yoktu çok erkendi çünkü. Hayal kırıklıgından erkenden çıkıp gelmiştim okula. Degişik duygular başımda ne yapacagımı bilmiyordum. Sanırım beklemeliydim öyle de yapıcaktım. Biraz sonra Sergen geldi daha Sinan yoktu yanıma oturdu. Hayırdır panpa dedi biraz sinirli çıktın odadan. Bende ailevi şeylere bagladım ve konuyu degiştirmek için Sergen dedim dün bize neler anlattın öyle. Dedi ki : ne anlattım lan dedi hiç bişey hatırlamıyorum. Bende kendi duygularımı belli etmemek için : Aslı felan ne iş lan dedim ve güldüm. Aslında gülmemeliydim , aslında ağlamalıydım , aslında çaresizdim ama Hayat böyle işte geç kalmışlık ve erken gelmişlik arasındaki ince bir çizgi