inci Sözlük bana yillardan beri hep itici gelmistir.
Agzi bozuk ergenlerin toplandigi, kufurun haddi hesabi olmayan, bos gezen insanlarin klavye basinda vakit oldurdugu sacma sapan bi platform olarak gordum ve hep uzak durdum, tek tuk entryler disinda ne girip takip ettim ne de uyelik actim.
Yaklagib 1 ay once twitter'da "okudugum en samimi hikaye" diye baslayan twitin ardindaki linki tiklamamla bir onyargimdan daha arinmis oldum.
Haftalardir gizliden gizliye takip ettim, kafam her bozuk oldugunda, uykudan once her basimi yastiga koydugumda, hatta toplanti aralarinda sıkıntıdan her patladigimda acip acip okudum, kah guldum kah huzunlendim. Ama artik bende uyelik acma geregi duydum, bir kac satir birsey yazma istegi, bu aile ortamina dahil olma arzusu tasidim.
Sevgili Omer kardes, yillar yili metin yazarligi yapmış, dergilerde gazetelerde yazmis, bloglari yuzlerce +1 almis biri olarak hikayeni, betimlemelerini, samimiyetini ve anlattiklarini o kadar benimsedim ki benim bir parcam oldu.
Ve hikayeye ucundan kiyisindan dahil olmuş diger tum gencler, yazdiklariniz yorumlariniz beni en bunaldigim anlarda kahkahalara bogdu.
Hepinize tesekkur eder, bu platforma dahil olmaktan dolayi saskin oldugumu belirtir, gozlerinizden operim.