gözümü açtığımda başımda bir sürü insan vardı zaten 3-4 saniyeliğine bayılmışım. annemin ödü kopmuş bembeyaz oldun ter akıyordu yüzünden dedi. ilk anı o gün gelmişti işte. zamanla daha fazla şey hatırlamaya başladım. önceki hayatımda bir kabilede yaşıyordum. hani kızılderililer gibi ama değil. yani teknolojinin olmadığı zamanın çook öncesi. öyle üzerimizde yapraktan kıyafetler de yok daha çok ayı ve kurt kürkü giyiyoruz. binek olarak geyik kullanıyorduk. belirli bir dilimiz lisanımız da yoktu ya da ben hatırlamıyorum sadece hatırladığım 3 çocuğu olan bir anneydim ve avlanmaya çıkıyordum sürekli. en yoğun yaşadığımız duygu da korku hüzün ve belirsizlik duygularıydı. tanrı allah falan bilmiyorduk tek bildiğimiz hayatta nasıl kalınabilinirdi. 2 kızım 1 oğlum vardı. kaplumbağa, kuş, yılan, fare (en lezzetlisi) gibi küçük avları biz kadınlar avlıyorduk. sopalardan mızraklarımız vardı.