başıma gelen herşey için onu suçluyorum

alt kata inerken kapının kapanma sesini duydum tüm dünya etrafımda dönüyodu indim merdivenleri 2şer 2şer apartmanın kapısını açtım. önce dışarıya baktım biraz. sonra çıktım kapsonumu geçirdim kafama. o an yerde sim kartımı gördüm eğilip aldım. ve yolda yürümeye başladım.

ben duruyorum ve dünya yalpalaya yalpalaya altımda kayıyor gibiydi. suratımda hiç bir ifade yoktu, ağlayamıyordum da, acı da gitmişti, hiç bir şey düşünemiyordum. sadece dünya ayağımın altından eve doğru kayıyordu. yolda 2 kere kustum kenara kolumla ağzımı silip devam ettim. ne kadar süre geçti ya da nerdeyi bilmiyordum ama silik bi ses duydum "orçun... " diye gittikçe arttı ses. arkama dönüp baktım.

birsendi bu yanında bir erkek kol kolalardı. kapşonum inik olduğu için eğilerek suratıma baktı ve korkarak "iyimisin?" dedi. durdum.
kafamı kaldırdım. "sanırım değilim" dedim. bi damla yaş kendiliğinden gelen kelimelere beraber kurtuldu ağzımdan birden arkamı döndüm ve hızla uzaklaştım. birsen o an yanındaki çocuğun kolundan çıkıp yanıma gelmeye çalışmıştı. ben hızla uzaklaşırken de bir kaç kez "orçun" diye seslendi.

anahtarı kapı deliğine değdirmemle kapı açıldı. herkes hepbir ağızdan "ne oldu" diye soruyordu. elimle ittirdim yarın konuşuruz diyip odama girip ardımdan kapıyı kitledim. koltuğa oturup sabaha kadar ağladım, arada neye ağladığımı bile unutuyordum. nasıl unutacaktım. hala odamın heryerinde onun eşyaları vardı. saat öğleye gelirken gözümü açık tutacak takatim kalmamıştı. zırlamayı da kesmiştim. uyumak için yatağa geçtim. kafamı yastığa koyduğum anda son kez o içime doldurduğum o koku yumruk gibi karnıma oturdu. uyuyamadım. geceye kadar boş boş camdan dışarıyı izledim. sonra yataktan çarşafı yorganı yastıkları fırlatıp boş yatakta sızdım.

daha sonraki 1 haftam yaklaşık böyle geçti. 1 haftadan sonra zırlamayı kestim. 1 ay evden dışarı adımımı atmadım. mertten gizemin ailesinin yanına gittiğini öğrendim. 1 ayın sonunda arkadaşlar beni zorla dışarı çıkarmaya başladılar. yalandan bi sevgili buldum. ben ailemi ziyarete gittiğim sırada gizem gelmiş bize benim poşetlediğim eşyaşları da zütürmüş fln fln...

işte böyle binler. bu olayın üzerinden 1 yıldan bir kaç ay fazla süre geçti. bazen denk geliyoruz. ve ben hala içten içe parçalanıyorum. ama artık o ne hissediyo bilmiyorum...