Donup kaldım. Elim ayağım titredi.Ne diyeceğimi şaşırdım. Zorda olsa güçlükle neden diyebildim.O da başladı anlatmaya. Annemle babam ayrı biliyosun dedi. Evet dedim. Geçen hafta ayağım kırıldığında babam ziyarete geldi beni özlemiş güya. Artık sen bende kalacaksın dedi yanımda annemle abilerim de vardı.Bir anda şaşırdık hepimiz annemle abilerim itiraz etse de babam dinlemiyordu. Tehditler savurdu ya kolaylıkla verirsiniz ya da mahkemede elinizden alırım bir daha hiç göremezsiniz falan diye.O an bende çok korkmuştum tabii ki abilerimi ve annemi babamdan kat ve kat daha çok seviyordum ama sonuçta babamdı hayır diyemezdim. Annemi o gün ikna edemedi ama 1-2 gün daha gelmeye devam etti ve sonunda annemle anlaşmış olacaklar ki dün akşam annem bana bu haftasonu babanın yanına taşınıyosun sanırım artık orada kalacaksın dedi. Sonra annem ağlamaya başladı oradan anladım gidişimin temelli olduğunu.Ben bile okurken ağlıyordum kadıncağız nasıl ağlamasın o da benim kadar seviyordu Gizemi üstelik aşktan çok daha üstün bir sevgi olan anne sevgisiyle. Sonra devam etti Gizem. Babamda şehrin diğer ucunda olduğu için şu anki okuluma gidip gelmem sorun olur diye kaydımı aldırmayı düşünüyolar dedi. Ben dayanamadım. Böyle saçmalık mı olur o nasıl iş dedim. Olmaz öyle şey bir yere gitmezsin olur biter her şey sende bitmiyo mu dedim. Gizem tamam sakin ol zaten daha her şey belli olmadı belki babam vazgeçer dedi. Umarım vazgeçerdi. Yoksa Gizemi artık kıskanmam gereken koskoca yabancı bir okul daha karşıma çıkacaktı. Ayrıca her şeyden daha önemli olan bir şey daha vardı. Gizeme hasret kalacaktım. Buna dayanamazdım. Bende o gece kararımı vermiştim. Gizem hangi okula giderse bende oraya gidecektim.