Hafta içi okul bitmek bilmemişti.5 gün zulüm gördüm adeta ama Cumartesi gününü iple çekmiştim. Sonunda gelmişti büyük gün.Ya Gizemle ben ya da yalnız ben.Bir şekilde devam edecektim hayatıma. Cumartesi sabahı erkenden kalktım. Güzelce kahvaltı yaptım façayı da düzelttim 1 saat kadar falan süslendim sonra Gizeme önceden almış olduğum dolabımda sakladığım hediyeyi de yanıma alıp evden çıktım. Gizeme br tane gömlek almıştım. Mavi beyaz kareli. inşallah beğenir diye düşüne düşüne yürüdüm. Gizemle daha önceden kararlaştırmıştık.Öğle saatlerinde buluşup daha sonra sinemaya beraber gidecektik. Buluşmak için kararlaştırdığımız yere vardım. Daha sinemaya 2-3 saat vardı o arada bir şeyler yiyip biraz baş başa vakit geçirecektik.Ama Gizem henüz ortalarda yoktu.1 saat falan bekledim güneşin altında yok gelmemişti.O zamanlar telefon falan bizim yaşımızdaki çocuklarda çok bulunmazdı. Gizemin vardı ama benim yoktu yani ona tek ulaşabildiğim yer msndi. Biraz daha bekledim gelmedi. Sinemaya yaklaşık 1 saat falan vardı telaşlanmaya başladım ama beklemeye de devam ettim. Gizem gelmedi. Filmin başlayacağı saatin üzerinden yaklaşık 1-2 saat daha geçmişti. Gizem hala ortalarda yoktu neden beklediğimi de anlamadım. Zaten gelmeyeceği kesinleşmişti artık ama bırakıp gidemedim. Oradan ayrılmak istemedim. Sanki kalksam gözlerimden yaşlar sel gibi akacak karşı duramayacakmışım gibi hissediyordum. Nitekim öyle de olmuştu. Bulunduğum yerden kalkmamla beraber gözlerimden yaşlar da gelmeye başlamıştı. Ağlayarak koşa koşa eve gittim hediyeyi de bu arada bırakmamıştım.O günden bir hatıra hala durur bende.