https://www.youtube.com/watch?v=mq9dYVfE_Wk beyler bu şarkı eşliğinde okuyun
Gözlerimin üstündeki ağırlık sanki siyah bir perde gibi önümü tamamen kapatıyordu göz kapaklarımı açtığımda her şey daha net gözüküyordu kaç saat olmuştu bayılalı acaba koltuğun arkasına düşmüş olan başımı kaldırdığım anda dolu şarap bardağı tekrar gözüme çarptı. Bir insan bir bardaktan annesini öldürülmüş bir çocuğun annesinin katilinden nefret ettiği kadar nefret edebilir miydi? Yığıldığım yerden kaslarımı sıkarak kendimi kaldırdım ne yapacaktım şimdi kendimi mi öldürmeliydim? Yoksa bu sefil bedenimi tımarhaneye mi kapatmalıydım? Neden olmuştu bunlar? Tamamen delirmiştim kendi dünyamda olmayan insanlar yaratıp onlarla istediğim gibi konuşabiliyordum deliydim ya da hayır ben Tanrı olabilirim aslında. Tabi ki de!!! tanrı dan başka kim insan yaratabilirdi ki? Elbette bunların sadece benim gördüğüm insan olduğu gerçeği olayın büyüsünü bozardı ama benim için değil ben olaylara farklı yönden bakan diğer çoğu insan dan zeki olan bir inandım aslında kendimi kandırıyorum boşversene ben deliyim aşırı şekilde deliyim ve dışarıda ki masum insanlar için tehdit unsuru oluşturuyorum ama hangi insanlar hangi masum insanlar rüşvet alan polis mi ? mahkeme de oturan kendini beğenmişler mi? Şirkette torpil yapan müdürler mi? Ya da bütün bu sistem kölesi olan insanların başında bulunan sahiplerimiz mi? Bu masum insanların hepsinin gerçekten masum olan sütten çıkma ak kaşıklar da dahil hepsinin köle olduğunun farkına varmaları durumunda hangisi ölüme hayır diyebilirdi ki tabiki de durumdan rahatsız olmayan kansız sistem köleleri de çıkacaktır ama benim görüşüme göre ya hepsi ölüm uykusundan uyandırılmalıydı ya da hepsi öldürülmeliydi ben de dahil!!! Ben herşeyin farkındaydım ama tek başıma ne yapabilirdim ki ayrıca bir de başıma bu lanet durum gelmişti düpedüz şizofrendim!!! Şimdi düşünmem gereken bu değildi niçin bu hale gelmiştim niye böyle bir şey olmuştu önceliğim bu sorunun cevabını bulmak olmalıydı masaya doğru uzandım bana doğru gülümseyen özel günler için ayırdığım şarap şişesi bana doru gelmek istiyordu tabi ki bacakları yoktu o kadar gerçeklik algımı kaybetmedim şarap şişesini açarken mantarın çıkardığı ses beni benden alıyordu yaşaığım sıkıntıları bir ses dalgası alıp zütürebilir miydi? Alıp zütürüyordu ama tıpkı otobüsteki sevdiğinin gözden yavaş yavaş kaybolması gibi sıkıntılarım şarabı kafama diktikçe benden ayrılıyordu tıpkı son dakikalarını yaşayan bir adamın ruhunun bedeninden ayrılması gibi…