O büyük çekmeceyi açmıştım artık. Herkes gördüklerine inanamadı. Tabi buna ben bile inanamamıştım. Yiyeceklerin muhafaza edildiğini sandığım o büyük dolapların içinden hani aşırı dozda uyuşturucu kullanmış birini öldüğü zaman ceset torbasına koyarlar ya işte öyle bir ceset torbası vardı. Bunlar çok korktu tabi ama ben ve Aylin sağlık okuyorduk yani fazla korkmadık. Hanna ile Bilal şöyle bir geri çekildiler. Ben de korkmamaları gerektiğini ve sakin olmalarını söyledim. Aylin bana sence o torbadaki insan, tablodaki adam olabilir mi dedi. Bilmiyorum belki de olabilir dedim. Artık merakımızı gidermek için torbayı açmalıydık. Ben yavaş yavaş fermuarı açmaya başladım. Yarısına kadar sıyırdım ve torbanın içinde yüzleri etine dolgun, harika dudaklara sahip bir kadın olduğunu gördüm. Bu bana genel itibarıyla kilolu olduğunu ve anladığım kadarıyla yakın bir zamanda öldüğünü gösterdi. Baya bi inceledikten sonra torbanın içinde bir şey olduğunu farkettim. Kenarı bir haritadan koparılmış kağıt parçarsının olduğunu farkettim. Hemen aldım ve bunun benim kulübede bulduğum haritanın parçası olduğunu söyledim. Herkes çok şaşırdı. Kulübedeki harita parçalanmıştı ve sobaya atılmıştı. Çok tuhaf şeyler dönüyordu ama bunları çözmek için daha erkendi. Sabahın ilk ışıklarıyla kulübeye gitmeliydik. Ama eğer şartlar el vermezse bir süre daha burada kalabilrdik. Dışarıda fırtına başlamıştı. O fırtınanın verdiği gürültülü ses bize kadar geliyordu. Yani eğer böyle devam ederse bir gün daha kalmak ya da fırtına dinene kadar burada beklememiz gerekiyordu. Sadece suyumuz var, bu sefer de yiyeceklerimiz bitmişti.