Yaptığım öküzlüğün farkındaydım. Anında da pişman olmuştum ama çok geçti artık. Gizemi Kezban karşısında çok küçük düşürmüştüm. Bunun farkındaydım ama aksi bir şey söylesem de Gizeme olan duygularım ortaya çıkacaktı. Belki de herkesin eline koz verecektik. Acaba bu daha mı kötüydü bilemedim.Ben bunları düşünürken gözlerimi Gizemden ayırmadım.Ona baktım gözleri dolmuştu.Onu öyle görünce ben de dayanamadım. Gizem sinirle çıktı gitti sınıftan. Belki de ağlıyodu. Arkasından gidecektim ama ortama da çok çaktırmamak gerekiyodu.5 dk sonra falan da ben çıktım sınıftan. Koştum Gizemi aradım etrafta yoktu. Kızlar tuvaletine falan girdim baktım yoktu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Kendi ellerimle adeta Gizemi benden uzaklaştırıyor tam işler düzene girdi derken yine her şeyi berbat ediyordum. Ders bitimine kadar baktım etrafa yoktu. Sonra yorgun bir şekilde derse girdim. Ardımdan da Gizem geldi. Göz kapaklarını göz bebeklerini benden saklayacak bir şekilde aşağıya baka baka sırasına geçti oturdu. Gerçekten çok pişmadım yaptığımdan ama olmuştu bir kere.Her iki durumda çok tehlikeliydi ve ben yine gururumu her şeyden öte tutmuş sevdiğim insanı o güzelliği ağlatmıştım.Bu sefer tüm suç bendeydi ve en kısa sürede özür dileyecektim Gizemden.