Günler böyle ilerlemişti yine şehrimize kar yağmıştı. Okullar tatil olmamıştı buna çok sevinmiştim. Belki sınıfa gidince kar topu savaşı ayağına Gizeme yakınlaşabilirdim. Kısmen de öyle olmuştu.O gün okul çıkışında Gizem evinin yolunda ilerlerken yalnızdı. Fırsat bu fırsat dedim. Gizemin arkasından bir kartopu attım. Gizem aniden bir hışımla arkasını dönmüş kızgın bir ifade takınmıştı.Ama bu surat ifadesi masumluğundan bile daha güzeldi. Sanırım o ne yapsa dünyanın en güzeliydi benim için. Sonra ben olduğumu görünce hafif gülümsedi.Ben artık nirvanaya ulaşmıştım. Sonra kafasını yana yatırıp sen kaşındın dedi ve üzerime 1-2 kar topu salladı. Sonra ben ona biraz daha attım ve yanına doğru ilerledim.Pes dedim o da güldü. Tamam kazandın yoruldum dedim ayaklarının dibine attım kendimi.O da oturdu yanıma. Biraz soluklandıktan sonra ed edd avarel sen gerçekten çok iyi bir çocuksun dedi. Artık yavaş yavaş aramızda bir şeyler oluşmaya başladığını hissetmiştim.Ama utancımdan cevap veremedim zorlukla sen de iyi bi kızsın dedim. Sonra kalkalım istersen daha fazla oturmayalım soğukta dedim. Peki dedi kalktık. Aslında onun sıcaklığı yeterdi bana ama onun üşümesinden korktum. Onu evine bıraktım kendimde eve geçtim.