Artık tenefüslerde yanına gitmiyodum. Buluşma taleplerini geri çeviriyodum. Gelip sırnaşıyodu. Uzaklaştırıyodum. Elimden geldiğince uzaklaştırmaya çalışıyordum. inanın bana çok zordu. En son artık tamamen ayrılmak için son çare geldi aklıma.
-istemiyorum artık seni. Ben amacıma ulaştım. Seni kullandjm. Tek amacım sevişmekti. Anla artık yeter. Ağlamalarım herşey sahteydi. Seni kandırmak içindi. Üzmeden ayrılmak istedim olmadı. Yeter artık. Anla sende beni. Uzatma daha fazla.
+hayır inanmıyorum sana. Yalan söylüyosu beni uzaklaştırmak için söylüyosun ama inanmıyorum bırakmıcam seni.
-inanmıyosan gel yanıma yüzüne karşı gözlerine bakarakta aynılarını söyleyim.
içim parçalanıyordu beyler. 1 yıllık ilişkim bitmek üzereydi. Yanımda olcak dostumda yoktu. Yapayalnızdım artık. Herşeyden önemlisi, meleğim yoktu hayatımda kaybetmiştim ona. Yüzüne karşı karşı gözümü dahi kırpmadan söyledim. Kendi ölüm fermanımı imzaladım adeta. Bian önce kaçıp gitmek istiyordum. Ağlıyodu. Sarılmamak için krndimi zor tutuyordum. Boğulmak üzereydim. Herşey üstüme grliydu. Başım dönüyodu, kulaklarım patlıcak gibi çınlıyodu, iğrenç bi koku vardı. Ağzımda iğrenç bi tat. Ağlarken dönüp arkamı gittim. Eve geldiğimde adeta ölü gibiydim. Canım tek bir lokma yemek dahi istemiyodu. O gün yaklaşık 68 kilo civarındaydım. 1 hafta boyunca okula gitmedim. Gidemedim. Evde ölü gibi yatıyodum sadece. Sabah 1 parça ekmek yiyodum yalnızca. Oda annem üzülmesin diye. Bi ölüden farkım yoktu artık. Kimseyi istemiyodum hayatımda. Sadece yalnız kalmak istiyodum. Okulların kapanmasına az bi zaman kalmıştı. Sabretmeliydim. Ama nasıl yapıcaktım. 1 hafta annem başımda ağladı. 68 kilodan 55 kilo civarlarına düşmüştüm. Canlı canlı eriyodum adeta. Telefonu kırmıştım bana ulaşamasın diye. 1 haftanın sonunda kendimi toparlamaya başladım. okula gitmem gerekiyodu. Tekrar konuşmak baroşmak isticekti biliyodum. Bi çare bulmalıydım.