Kesin kararımdı. Ayrılmam gerekiyodu. ilk sefer kendimi frenleywbilmiştim, ama 2.sinde bunun olcağının garantisi yoktu. Duramayabilirdim. Riske atamazdım onun hayatını geleceğini. Kararlıydım. Ama öyle bi ayrılmalıydım ki barışmak istememeliydi. isteseydi barışırdım biliyordum ama bu ilk başta aklıma gelmemişti. Mesaj attım.
-merve ?
+efendim aşkım?
-bişey konuşmam lazım.
+noldu niye soğuk konuşuyosun.
-yapamıyorum. Ayrılmak istiyorum.
+ne demek ayrılmak istiyorum neden ?
-ayçayla arkadaşlığın beni rahatsız ediyo artık. Söylediklerimi dinlemiyosun değer vermiyosun bana. Değer versen beni dinlerdin. Ben yapamıyorum artık. Hiç yerine koyulmak rahatsız ediyo beni.
Mesajı yazarken göz yaşlarıma ebgel olamıyordum. Kalbim lanet ediyordu bana. Beni nasıl hiçe sayarsın diyodu. Yapmalıydım diyordum anlamıyo. Seviyosun onu diyo. Seviyorum ama sevmek yetmiyo. Ona zarar veremem. Zarar verme o zaman. Durabilirmişim gibi söyleme bana. Ne ben ne o engelleyemez kendini. Eminim. Haklıydım başka çarem yoktu. Telefon titremeseyli kendime geldim.
+ne seni hiçe sayması, ne umursamaması. Hayatımsın ömrümsün benim. Saçmalama bitemez falan.
-uzatma işte merve bitti
Dedim ama bende bitmiştim.