Olmuyodu beyler. Başlangıcı bir türlü yapamıyordum. Zaman akıp geçiyordu. Bi parkın yanından geçiyorduk. O kaldırımdaydı ben yolda. Bana seslendi.. ellerimi tuttu. Seni seviyorum diyip yanağıma bir öpücük kondurdu. Donup kalmıştım. Kilitlenmiştim. Ömrüm boyu bu kadar güzel öpülmemiştim ben. ilk sevgilimden, ilk aşkımdan ilk öpücüğümü almıştım. Bu kadar güzel bişey miydi bu öpücük. Oldum olası sevmemiştim öpülmeyi. Ama bu apayrıydı.
Tekrar öptü beni. Kaldırımda olduğumuz için yüzlerimiz aynı hizadaydı. Dayanamadım. Dudaklarına doğru ilerledi dudaklarım. inanamıyordum kendime. Bunu yapabildiğimde. Kendime gelmem için durmam için vücudumda bi savaş vardı ama duramıyodum. Bağımsızlığını ilan etmişti dudaklarım. Gariptir ki merveden bir tepki beklerken oda dudaklarını uzattı. Rüya gibiydi. O an zaman durmuş, etraf tamamen bomboştu. Yep yeni dünyada sadece 2miz gibiydik. ilk defa birbirimizi öpüyorduk 2mizde. Dudaklarımız vücutlarımız acemi. Keşke hep acemi kalsaydı, keşke hiç öğrenmeseydi öpüşmeyi.