o günden sonra fazla üstelemedim yine de ne bileyim. aradan 4-5 gün geçmişti bi daha görmemiştim. diğer haftanın ilk günü kafetaryaya giriyodum canı sıkkın halde,
bi anda yanımdan geçmiş hızlıca omzuma çarptı. o olduğunu farketmeden arkasından bağırmıştım hiç sorun değil özür dilemene hiç gerek yok diye.
gülümseyerek bana döndü 'teşekkür ederim beni böyle bi dertten kurtardın gerçekten çok acelem var' diyerek devam etti aynı gülümsemeyle.
bi şey diyemeden gülümsedim arkasından. mutluluk ve hüzünün aynı anda yaşanabildiğini o gün tecrübe etmiştim. gülümsemeleri gerçekten çok benziyodu. 2 gün falan
yine denk gelmedik hiç.