Smsle konuşurken günler yavaş yavaş geçiyordu. Ankaraya gitme vakti gelmişti. Gitceğimiz gün telefonda konuşurken ağladığını anlayınca tüm ayrılıklara sövdüm, tüm tatillere sövdüm. Bi öğrencinin gözbebeği olan tatiller işkence gelir mi bi insana. Aşık olunca geliyo işte beyler. Ankarada da devamlı mesajlaşıyorduk. Kuzenimle birgün gençlik parkındaki konsere gitmeye karar verdik. Yavşak kanıma girdi. O gün gitmeseydim herşey daha farklı olurdu belki. Her neyse konsere gittik. Etraf ufaktan dolmaya başladı. Tesadüf ki yanımıza bi kız grubu geldi. Emre aydın konseriydi. Şarkılar söylüyoruz eğleniyoruz üzülğyoruz derken şarkının birine eşlik ederken yan gruptan kız elimi tuttu havaya kaldırdı. Arkadaşlarıyla el ele tutulup sağa sola sallanjyolardı. Ayak uydurduk kuzenimle. Daha sonra muhabbet kurmaya çalıştı. ismi deryaydı. Konserin sonlarına doğru teşefonumu istedi. Numarasını yazıp kaydetti. Akşam mesaj atarsın dedi. Atmamalıydım beyler değil mi ?