Bende eve varmıştım yıllar sonra ilk kez okul dönüşünde bu derece mutluydum. Genelde okuldan dönerken Gizemi göremiycem diye üzülürdüm ama bu sefer farklıydı.O üzüntümü unutturacak çok güzel bir şey yaşamıştım. Gizemle yürümüştüm. Yürümüştüm ama işleri de çıkılmaz bi hale sokmuştum.Ne yapıcam edicem derken yemeği yedikten sonra uyuyakalmışım. Sabah yine Savaşla okul yolunu tutmuştuk. Gizemle her gün kesiştiğimiz yola gelmiştik yine. Fakat Gizemle Selver önümüzden bize selam vermeden geçmişlerdi bu sefer. Görmediler herhalde diye çok takılmadık. Sınıfa girdik. Girdik ama ne kelime. Yıldız Selver Gizem bana dik dik bakıyolar adeta beni kesecek gibi süzüyolardı. Dedim ulan noluyoruz .Sanki hepsini birbiriyle aldatmışım öyle nefret dolu bakışlar. Neyse bu bakışlar ve sıradan günler 1-2 hafta devam etti. Zaten 4.sınıfın sonlarına gelmiştik yavaştan.Ben sıramın altında yeni bir mektup buldum. Yine Selverden gelmişti.Bu sefer kesin bir dille yazmıştı. Gizem beni seviyordu. Bunu söylüyordu özetle mektup. Gidip Gizemle konuşmamı onu mutlu etmemi yazmıştı bana Selver. Daha yaşımız kaç başımız kaç olum ne bu yük bu kadar demekten kendimi alamadım.Ama gidip konuşmadım da.Fakat Gizemin sınıf içindeki tavırları bana karşı değişmeye başlamıştı. Artık sevecen değil iğneleyici konuşmaya başlamıştı. Arada bir laf sokuyor bir şekilde benim dikkatimi çekmeye çalışıyordu bunu fark etmiştim. Günler böyle geçerken yine sıramın altında bir mektup buldum öncekilerin aynısı bir mektup yine aynı şeyleri söylüyordu. Gizemin beni sevdiğinden ama çok üstünde durmamıştım Gizemden bizzat duymadığım sürece inanmazdım buna.Bu arada sınıf içinde oynanan oyunlarda falan hep Gizeme kur yapıyordum aklımca ona istemem yan cebime koy mesajı veriyordum ama çok da belli etmiyordum bu durumu. Gizemin aşkı benim kalbimde saklı bir sırdı açığa çıkmaması gereken bir sır.