Parktan ayrıldık.Ama hala beraber yürüyorduk. Evine bırakıyım istersen geç oldu saat dedim. Güldü.Oysa saat daha 2-3 falandı heralde güneş tepemizde ışıldıyordu. Olur bırak hem bu arada biraz daha laflarız dedi. Benim için biçilmiş kaftandı bu zaten ama fazla belli etmedim. Eviniz nerdeydi dedim. Oysaki çok net biliyordum evlerinin nerde olduğunu. Defalarca önünden geçmiştim tatillerde belki görürüm umuduyla. Tarif ettiği yoldan yürümeye başladık. Bitmesin yollar uzasın diye hem dua ediyor hem de yavaş adımlarla ilerliyordum. Sonra Gizem yeni bir soru daha yöneltti bana. Okulda beğendiğin güzel bir kız var mı dedi.Ben afallamıştım. Sorunun cevabı gayet netti. Bırak okulu tüm kainatın güzeli şu an bana soru soruyordu. Sensin diyemedim. Yapamadım.Gururum yine izin vermemişti buna.Çok dikkat etmedim diye geçiştirmeye çalıştım.O da vardır illaki sınıftan olsun söyle bari dedi.Ne cevap verecektim ki? Başka bir kızın adını versem kız benden soğuyacaktı. Onun adını versem beslediğim duygular ortaya çıkacaktı. Hislerim ortaya çıkarsa kötü olurdu.Çünkü onu sevmekten korkuyordum.Ya benimle oynuyorsa ya dalga geçiyorsa benimle diye düşündüm. Ozanın söyledikleri hala aklımdaydı. Aslında Ozanın söyledikleri umurumda değildi ama yaptığım kendini beğenmişlik için bir kılıf arıyordum. Ağzımdan bir anda bir şey kaçıverdi. Selver güzel kız bak dedim.Hem onun en yakın arkadaşıydı hem de ona güzel demiştim. işler gittikçe taka sarıyordu. Belki de elimde olan kızı gururumdan daha önemsiz görüyor tüm vücudumla onu reddediyordum. Gizemin biraz morali bozulmuştu ama neyse ki evlerinin önüne gelmiştik. Görüşürüz deyip ayrıldan yanımdan ayrılırken de o sevimli bay bay hareketini yapmıştı.Bu bile yeterdi aslında o kızı sevmeme