Salih'lerde kaldık o gün. Salih abisiyle kalıyodu burda. Geçmişi çok temiz değildi. Abisi onu buraya bu yüzden getirmişti ama onunla sohbetlere katılması şartıyla. Salih okumak istiyodu. Okuyup ailesine bakabilmek. Çok zordu omun hayatı inanın bana. Her insan dayanamaz onun yaşadıklarına. Halada görüşürüz.
Beklemek çok zordu. Sabretmek. Hele ki sevdiğini beklemek, ondan gelicek bi mesaj için sabretmek bi milyon kat daha zordu. Günler geçmiyodu. Akreple yelkovan durmuştu adeta. Öldüler mi diye kontrol ediyodum. Takvim yaprakları yırtılmamak için geçmiyordu zaman ayrıca. Acaba yırtsam çabuk geçer miydi zaman ? Bian önce gidebilir miydim bana cevap verdiği zamana. Çünkü bişeyler yapmak istiyodum. Olumsuzsa unutmaya çalışmıysak, olumluysa onunda beni, benim kadar sevebilmesi için çabalamak istiyodum. Günler geçmek bilmezken yaklaşık 1 buçuk hafta sonra, 5 mayıs 2011 günü merveden bi mesaj geldi.
-küs müyüz?
+küs olmamız için bi neden var mı ?
-seni üzdüm biliyorum. Bana küsmüşsümdür diye düşündüm. Özür dilerim.
+özür dileme. Özür dileme benden. Tek isteğim özür dilencek konuma bile düşmeyelim.
-bilmiyorum burak. ilk defa böyle bi teklif alıyorum ne yapıcağımı bilmiyodum düşünmek istedim sadece.
+sen düşünürken ben neler çektim biliyo musun? Kafayı yememek için kendimle savaş verişlerim, kaybetmekten korkup milyonlarca kez mesaj atmak için elim telefona gidip, ya sıkıp bunaltırsam diye vazgeçişlerim. Sen beklemek ne kadar zor biliyo musun?
-haklısın. Ben sana bişey sorucaktım.
Bişey sorucaktım derken ? Ne sorucaktı ne dicekti. O an heycanla karışık korkudan kalbim zütümde atıyordu adeta. Lan ne sorucaktı ki. Yicek tırnakta kalmamıştı. Napıcaktım derken telefonun titremesiyle kendime geldim.
-orda mısın?
Tabi ya salak kafam. Mesaj atmamıştım. Heycandan mesaj atmayı unutmuştum adeta halbuki milyonlarca kez cevaplamıştım aklımda. Tüm soruları sor istersen. En büyük sınavım sensin benim demiştim halbuki. Dememişim.
+özür dilerim hoca burdaydı mesaj atamamıştım. Tabi sor.
...