Sabah uyandım.Şişlik inmişti artık çok belli olmuyordu karnımda zorlamadığım sürece çok fazla sorun olmuyordu. Kahvaltımı yaptım sonra çıktım Savaşı aldım evden. Noldu dün gece diye sordum. inandılar dedi gülümseyerek. Babası biraz çakmış gibi durumu ama üstüne gitmemişti belli ki yoksa Savaşın morali kötü olurdu ama düne nazaran daha iyi görünüyordu. Onun adına ben de sevinmiştim.Bu saçma olayı sorunsuz atlatmıştık. ikimizde de bir mutluluk vardı adeta dayak yediğimiz için seviniyorduk. Onlara karşı görülecek hesabımız falan da yoktu. Herifler bizden daha tecrübeli gözü korkusuz biz ise en ufak bir şeyden ailelerimizin haberi olmasın diye ürkek hareket eden tipleriz. Neyse aramızda havadan sudan konuşurken okula gittik oturduk sıramıza yine. Gizem de bizim ardımızdan gelmişti hemen sınıfa sırasına geçerken bana bir bakış attı. Meraklı bir bakıştı bu.Gizemin her hal ve hareketini beynim her bir milimetresine kazımıştım. Verdiği tepkilerden yaptığı hareketlerden anlayabiliyordum ne demek istediğini.Ya da ben öyle zannediyordum.O gün her zamanki sıradanlığıyla devam ederken bir tenefüs Selver yanıma geldi. Seninle bir şey konuşabilir miyiz ed edd avarel dedi. Bende buyur Selver dedim.O da şimdi olmaz çıkışta okulun karşısındaki parka gel dedi. Bende tamam olur dedim. Acaba neler konuşucaktı bu da bana mı yazıyordu yoksa diye düşündüm. Selver özünde iyi kızdı arada muhabbette ederdik. Allahı var güzel bi kızdır eskiden de öyleydi şimdi de öyledir ama asla ona karşı bir şeyler hissetmedim. Benim için dünyadaki tek kız Gizemdi. Diğerleri güzel olmuş çirkin olmuş inanın hiç umrumda değildi.Çıkış ziliyle beraber bende Savaşa durumu anlattım sanırım özel bir şey konuşacak 5-10 dk bekle okulun önünde sonra beraber gideriz eve dedim o da tamam dedi. Parka gittim oturdum. Beklemeye başladım Selveri.5-10 dk sonra geldi Selver ama suratımı bembeyaz yapacak bir tabloyla geldi. Yanında Gizem de vardı.