Ben bunları düşünürken ortam yavaş yavaş dağılmaya başladı kızlar da gitti. Savaş ben 1-2 kişi daha kalmıştık. Kalanlarla da vedalaştıktan sonra biz de kalktık eve doğru yol almaya başladık. Yolda giderken Savaş üzüntülüydü hiç konuşmuyordu. Noldu lan dedim o da her şeyi bomtak ettim kusura bakma bir anda sinirlendim kızlara dedi. Bende takma kafana üzülme sen benim yüzünden dayak yedin dert ettiğin şeye bak olum kimse çakmaz durumu soran olursa da bir şekilde idare ederiz dedim. Biraz morali düzelmişti Savaşın.Ben devam ettim konuşmaya asıl ailene ne diyeceksin. Bende pek bi şey yok kafamı çarptım derim olur gider senin gözünün altı mor dedim.O da hiç bilmiyorum dedi dertli dertli. Bende Savaşa o zaman sen durumu idare etmek için gözüme basketbol topu geldi diye yalan at baktın oltaya gelmedi sizinkiler beni çağır konuşur anlatırım sorun değil ailenle aranı bozma benim yüzümden dedim.O da tamam dedi .Aslında bu kadar abartılacak bir şey yoktu.10-11 yaşındaki çocuklar güreşmişti o kadar. Ailelerimize söylesek gerçekten kızarlardı ama pek önemsemezlerdi.Çocukluk aklı işte kafamızı ona basmadı heyecan yarattık kendimize. Savaşla vedalaştık ben evime girdim. Onun evi de bizim evin hemen karşı sokağındaydı.8-10 adım sonra o da girdi evine.Eve girdim annem karşıladı kapıda hemen fark etti şişliği noldu diye telaşlı bir şekilde geldi yanıma. Bende top oynarken düştüm önemli bir şey değil geçer 1-2 güne dedim. inanmamıştı sanırım ama pek üstüme gelmedi dikkat et falan dedi öğüt verdi. Sonra akşam yemeğini yedim. Yedim mi yemedim mi onu bile fark etmemiştim çünkü içimde bir dert vardı acaba Savaş halletmiş miydi durumu diye. Yemeği yedikten sonra 1-2 saat bekledim Savaştan haber gelir belki diye ama gelmemişti sanırım o da düzlüğe çıkmıştı diye düşündüm. Bende rahatça gittim yattım. Karnımdaki sızı etkisini kaybetmeye başlamıştı sadece yatıp kalkarken biraz acıtıyordu.Üstümdeki tişörtü Kaldırıp baktım hafif ince bir çizgi halinde morluk vardı.Çok önemsemedim. Aklımdaki ve kalbimdeki bin bir karışık duyguyla uyudum.