2.ve3.sınıfa dair inanın hiçbir şey hatırlamıyorum. Sanırım hayatımın en gereksiz yıllarıydı.Ama şundan emindim Gizeme karşı nefretim git gide artıyordu. Nedenini bilmediğim bir şekilde sevgi nefret karışımı bir şeyler besliyordum ona karşı. Bazen yanımıza gelirdi arkadaşlarıyla beraber konuşurlardı Savaşla falan. işte o zaman onu tekrar seviyor ama 1-2 teneffüs benim bulunduğum ortama gelmeyince sinirleniyor adeta küsüyordum ona karşı kin beslemeye başlıyordum.Ama asıl bu içimde yaşadıklarımı ona yansıtmıyordum. Gizeme karşı hep sevgi dolu hayran bakışlarla konuşuyordum. Konuşuyordum derken illa ki sınıfta aynı ortamda bulunuyorduk.O konuşuyordu birileriyle bende onu onaylarcasına gözlerimi hareket ettiriyordum. Nerde bende konuşacak özgüven? Ya da ona kendimi ezdirmemek için konuşmayacak kadar kibirli birisi miydim ? Sanki konuşsam benimle her an dalga geçecek gibi geliyordu. Yine beni aşağılayıp küçük düşürecek gururumu bir kez daha ayaklar altına alacakmış hissi veriyordu.Bu karmakarışık duygular içinde 4.sınıfa geçmiştim.

edit:burda mısınız beyler devam ediyim mi