Geceler uykusuz geçmeye devam ederken aklıma kürt tayfası geldi. Bunlar nasıl olsa dinli imanlı tiplerdi belki bana da faydaları dokunurdu diye düşündüm. Beyler bunlar bi garipti aq öyle bildiğiniz ana baba zoruyla imam hatipe gönderilmiş tipler değildi dedim ya bi kuran okuyorlardı böyle mahreçli filan hoca gibi. Bu cin konusunda bazen kendime durup acaba kendi kendime evham mı yapıyorum diye düşünüyordum ama bazen gelişen olaylar beni resmen rahatsız ettiklerini açıkca belli ediyordu. Ama hala fiziksel bir temas ya da yüzlerini görmem söz konusu değil ileride gelicek. Ulan hayatımda ne maç kaldı ne okul kafayı yemek üzereydim ama ısrarla doktora gitmiyordum çünkü tanıdığım bir çok akrabama doktorlar son çare olarak hocayı önerdi. Bunlar yadsınamaz gerçekler beyler ataları iblis olan bu ifritler insanlara korku ve zulumden keyif alıyorlar. Artık korkan tavuk gibiydim gördüğüm her ışık hüzmesinden dahi korkar olmuştum o kadar ki kendi gölgemden sıçradığımı hatırlıyorum. Neyse ben gittim bu Kürtlerin yanına. Olaya şahit olduğu için ilk olarak yusufun yanına gittim bu çocuk daha büyük daha olgunlukla karşılardı hem. Gittim yanına dedim Yusuf zaten duruma hakimsin senle bizzat yaşadım hissettiğim korkuyu da gözünle gördün bana bi çare bulabilir misin dedim elemanda o kadar rahat ki aq tamam ya hallederiz cin olayı kolay iş gibilerinde. Neyse Allah razı olsun çocuk elinden geleni yaptı dedi bizim köyde tanıdık hoca var bizimde hocalığımızı yapar kendisi ona zütürelim seni dedi bende memnun oldum dedim çok şükür bi çıkış yolu bulduk. Sevinç hüzün yalnızlık korku gibi duyguları aynı anda yaşamaktan aklıma ulan bu cinler neden Yusufların odasındaydı bana niye orada gözüktüler sorusu gelmemişti..