başıma gelen herşey için onu suçluyorum

bir hışımla girdim içeriye. üzerinde pijamaları vardı ama saçı yapılmıştı. "lütfen sakin ol" dedi. gözleri kan çanağı olmuştu. cevap vermedim sadece bakıyordum. içeri doğru yürümeye başladı, ayakkabılarımı çıkarmadan peşinden gittim. oturma odasına girdi koltuğa oturdu, yanındaki boşluğa baktı. ayakta durmakta zorlanmama rağmen oturmadım. karşısında dikildim.
"anlat" dedim yüksek bi sesle. "sessiz lütfen" dedi sesimi bastırmaya çalışarak daha sonra sessizce yere bakarak devam etti "zaten bugün yeterince rezil oldum"
başını yere eğmiş yere bakıyodu. arada bi kaç damla düşüyordu yere. sessiz sessiz ağlıyordu. önemsemedim "eeee?... " dedim.

"sen bilgisayarda deryaya sorduğun zaman ben saçımı yapıyodum derya orçun sana bişeyler diyo dedi ve okumaya başladı yüksek sesle dediklerini. odada kalabalıktık. bana ettiğin hakaretleri herkes duydu. rezil oldum." dedi.

"hala rezil olmayı mı önemsiyosun dıbına koyim yaaaaaaaaa sen" dedim bağıra bağıra.

"orçun... dışarı çıkalım. deryanın kuzeni yoldan geldi uyusun içerde. dışarda konuşuruz dedi"

önden onu beklemeden çıktım apartmanın dışına ardımdan geldi, apartmanın önünde ayakta duruyorduk. apartman ana cadde üzerinde olduğu için insan trafiği hayli yoğundu. "telefonu çıkardım cebimden " dıbına kodumun kızı bir mesaj bekledim sadece lan." elimde telefonu sallaya sallaya bağırıyordum "ne diyeceğimi bilemedim" diye mırıldandı başı öne eğik. yoldan geçen herkes bize bakıyordu. "çok mu zordu lan bir mesaj atmak desene bin!" diye bağırıp fırlattım telefonu yere. darmadağın oldu telefon ama inanın o an umrumda bile değildi o. gizem hıçkırıklarını tutamayıp artık ağlamaya başlamıştı. "saçını da yapmışsın gördüm elbise de alınmış duruyodu kanepenin üzerinde gidiyosun galiba akşam partiye ha? naaapacaksın, kendini gibtirecek başkasını mı bulacaksın ha? cevap versene o r o s p uuuu!" diye bağırmama rağmen yüksek sesle konuştum, ağzımdan tükürükler saça saça. artık yoldan geçen insanlardan bir kaçı durmuş acıyan gözlerle bizi izliyodu. "söz vermiştim" dedi. ne dediği ağlamasından zor anlaşılıyordu. sinirden kuduracaktım. dudaklarımı ıssırıp etrafımda volta attım. cama çıkmış bizi izleyenleri gördüm. "gibtir git o zaman huur gibtir giiiiiiiiit" avazım çıktığı kadar bağırmıştım bu sefer. ağlaya ağlaya içeri koştu ben se deli dana gibi ortalıkta bağırıp duvarları trafik tabelalarını yumrukluyordum.
ellerim kan içinde kaldı. apartmanın baktığı ara sokağa girdim kaldırıma oturdum kapşonumu kafama çekip ağlamaya başladım...