için çok çaba harcıyorum. Bunu farkında olmak çok önemliymiş öyle dedi pgibolog ama onun söylediği çoğu şey beni rahatlatmıyor. Aksine gittikçe kötüleşiyorum ve insanlardan uzaklaşıyorum. Bataklıktayım ve batmaya başladım.Bir el uzatın ve kurtarın beni. Ruhen çökmüş vaziyetteyim. Küçüklükten belliymiş zaten böyle olucağım. Annem anlatmıştı. Geceleri kalkıp garip sesler çıkararak koridora gidiyormuşum. Birşeyler konuşuyormuşum bazen fısıldayarak bazen yüksek sesle. Annem gelip ne yapıyorsun diyincede aniden irkilip ona sarılıyormuşum. Fakat ne konuştuğumu asla söylemiyormuşum. Ayrıca geceleri beni oyuncaklarımla konuşurkende buluyormuş.Ben nasıl bir insanım?.Neden normal değilim. Normal olmak istiyorum. Herkes gibi benimde arkadaşlarım olsun güzel bir geleceğim ve mesleğim olsun. Mutlu olmak istiyorum ama geçmişimi unutamıyorum. Kafayı yemeden bana yardım edin. Yardımınıza ihtiyacım var ben böyle bir insan olmak istemedim. Benim yanımda olduğunuzu söylermisiniz ve beni anladığınızı.