Sana yük olmak istemem…”dedi Almila. ismimi sordu. Ona adımı söyledim. “Ayağımdaki kırık kısa süre sonra iyileşecek. Ondan sonra kendi yoluma giderim.”

Bir şey söylemedim. Hava iyiden iyiye kararmıştı. Far ışığında zifiri karanlıkta belirsizliğe doğru Almila ile yol alıyorduk. Bir an yakıt göstergesine baktığımda hangi tarihte olduğumuzu gördüm. Bugünün önemi sevgilisi olanlar için büyüktü. Benim ise sıradan bir günden öte değildi. Almila’ya döndüm, “Sevgililer günün kutlu olsun!” dedim, acı bir gülümsemeyle karışık hüzünlü bir ses çıkmıştı