içimde kabaran bir vicdan azabı vardı. Korkaklığımdan dolayı kendimden nefret ediyordum. Gözlerim yaşarmıştı. Çok kısa bir süre geleceğimi düşündüm. Hayalim aklımda canlandı. Korkakça bir hayatı uzunca yaşamak mıydı hayalim? Geleceğimde bu işin sonunu görürsem insanlara ne anlatacaktım? Kahramanlıkları mı? Yoksa, korkaklığım yüzünden bir genç kızın vahşi bir şekilde öldürülmesini mi? Yüzünü bile görmediğim kızın zombiler tarafından nasıl parçalandığı aklımda canlandı. Görüntüyü görenin kusacağı büyük ihtimaldi. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Mimiksiz, somurtkan suratımda; hüznün, çaresizliğin ifadesi belirdi. Gözlerim akan yaştan kızarmıştı. Bir an da içinde bulunduğum durumun yerini salt öfke aldı. Ani bir frenle arabayı durdurup geriye döndüm. Gazı sonuna kadar kökleyip köye döndüm. Çok geç olabileceğini biliyordum, ama hiç olmazsa bütün köyü temizleyecektim ya da onlar beni aralarına katacaklardı.